O Ministerio de Sanidade e Consumo, defíneos como sustancias que non se consumen como alimento en si, nin se usan como ingredintes, engádense intencionalmente aos produtos alimentarios cun propósito tecnolóxico na fase de fabricación, transformación, tratamento, envasado, etc.
Algúns, teñen un uso tradicional (vinagre, sal e dióxido de azufre), pero a maioría son de creación máis recente.
Nos últimos anos, a industria alimentaria, utiliza unha gran cantidade destes produtos para satisfacer as necesidades dunha sociedade consumista, que admite produtos con novas propiedades que os fan máis duraderos, máis ricos de sabor e ata máis agradables visualmente. Con todo, os consumidores manifestan certas preocupacións polo controvertido uso destes aditivos e polos seus beneficios. Esta incerteza estaría resolta si tiveramos unha información verdadeira e comprensible.
-Colorantes (E-1...) de orixe natural e artificial; poden usarse case en calquera produto e sen tope de cantidade para dar unha cor atractiva do que naturalmente carece. (en gominolas , caramelos, de bebidas refrescantes, xeados, produtos de confitería, sucedáneos de caviar, patés, embutidos, yogures de froita, salsas, mermeladas, etc.)
Polo tanto, podería prescindirse deles sen que diminuíse a calidade do produto, aínda que ás veces, son a súa única "graza". A súa finalidade adoita ser disimular a escaseza dun ingrediente ou simular a súa presenza (bebida de laranxa sen apenas laranxa, etc.).
-Conservantes (E-2...) Impiden o crecemento de bacterias, hongos e levaduras, polo que o seu uso pode estar xustificado; pero uns son máis inofensivos que outros.
-Antioxidantes (E-3...) Preveñen a formación de compostos tóxicos e impiden o enranziamiento e a aparición de cheiros e sabores estraños. Adoitan empregarse en margarinas, produtos de bollería, pan de molde, queixos fundidos, etc. Algúns, como os tocoferoles e a vitamina E non teñen ningún risco, pero outros (BHA, BHT) son dubidosos.
-Estabilizantes e emulsionantes (E-4...) Serven para mellorar a textura do produto, para espesarlo ou para estabilizar as emulsiones e impedir que se agrumen, se licúen, etc. Ás veces, teñen un efecto engañoso. Adoitan aparecer nos produtos cárnicos, mayonesas, xeados, mousses,etc.)
- Edulcorantes (E-4... e E-9...) con gran poder endulzante polo que con cantidades moi pequenas conséguense os mesmos resultados que con doses xenerosas de azucre e engádense menos calorías ao produto. En principio, a lei só permite usalos en alimentos sen azucre engadido ou en produtos que se anuncien como de baixo contido energético. Con iso preténdese evitar que se empreguen como sustitutos baratos do azucre. Aparecen en produtos light e produtos para diabéticos, pero tamén en zumes, refrescos, mazapán, etc. A seguridade dalgúns aínda suscita dúbidas.
- Potenciadores do sabor (E-6...) Son os aditivos engañosos por excelencia, pois se empregan para aumentar o sabor de produtos que resultan insípidos pola falta de ingredientes constituyentes; é dicir, que enmascaran a pobreza dos produtos. Aínda que isto debería considerarse inadmisible, o seu uso é moi frecuente, sobre todo nos caldos e as sopas de sobre, nos pratos preparados e tamén nas salchichas e outros derivados cárnicos. Algúns, como os glutamatos, poden producir reaccións en persoas sensibles.
-Outros aditivos (E-2..., E-3..., E-5..., E-6... e E-9...) Existen outros moitos aditivos separadamente dos xa mencionados, por exemplo, acidificantes (aceitunas, conservas vegetales, etc.), álcalis ou bases (regulan a ácidez das natas), antiapelmazantes (elaboración de viños, salgaduras e filtración de aceites) ou ceras (recubrimiento de froitas, queixos...).
-Aromas. Son os máis usados e, os fabricantes, por algunha estraña razón, están exentos de identificalos mediante un código e declarar a súa composición no etiquetado, bastando a mención "aroma"; co que só el, coñece a súa composición. De todos os xeitos, non temos que alarmarnos demasiado porque os aromas empréganse en cantidades moi pequenas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario