Desvelan os segredos da dor.

Cando algunha parte do corpo sofre unha agresión que pode facer perigar a súa integridade, prodúcese sinais electroquímicas nas fibras nerviosas que viaxan por medio dunhas proteínas chamadas canles de sodio  (Nav1.x). Hai ata nove diferentes e polo menos tres delas teñen que ver coa dor.

Son as canles de sodio as que transmiten as sinais de dor desde a orixe ata o sistema nervioso e para descubrir cales eran as que estaban directamente relacionadas ca dor, estudaron as persoas que posúen unhas raras mutacións que impiden que o seu sistema nervioso detecte os sinais de alerta e polo tanto non sentan dor.

Primeiro descubriron cales eran as causas xenéticas das mutacións que posuían estas persoas e despois realizaron experimentos con ratos xenericamente modificados aos que lles borraron o xene SCN9A, que codifica a canle Nav1.7. Como sucede cos humanos con esta mutación, comprobaron que se volvían insensibles á dor. Cando se descubriu o rol destas canles, os máis optimistas creron que era o fin do sufrimento, bastaría con desenvolver unha sustancia que os bloquease; pero ningunha conseguiu un poder analxésico efectivo sen posuír efectos secundarios.

O Nav1.7 era un elemento clave na dor humana; pero tamén eran importantes  substancias como “os péptidos opioides". Na búsqueda dun fármaco, atoparon tamén unha mutación no xene SCN11A, que codifica outra canle de sodio, o Nav1.9 e que tamén está relacionada ca dor pero que non funciona igual co anterior; polo que a existencia de dúas mutacións diferentes complica o camiño para conseguir un analxésico universal.